Okres międzywojenny W 1929 roku ówczesny Prezes Pocztowej Kasy Oszczędności, Henryk Gruber zwrócił uwagę na fakt, że istnieje zapotrzebowanie na bank, który będzie w stanie świadczyć usługi finansowe dla ośmiu milionów Polaków żyjących poza granicami kraju. Wychodząc z tych założeń 17 marca 1929 roku Ministerstwo Skarbu powołało Bank Polska Kasa Opieki Spółka Akcyjna. 29 października tego samego roku Sąd Okręgowy w Warszawie dokonał wpisu Banku Polska Kasa Opieki SA do rejestru handlowego. Akcjonariuszami spółki zostały: Pocztowa Kasa Oszczędności, Bank Gospodarstwa Krajowego i Państwowy Bank Rolny. Pierwsze placówki zostały otwarte we Francji, Argentynie, USA i w Tel Awiwie, a w roku 1939 Pekao miało już przedstawicielstwa w stolicach większości państw, w których osiedlała się polska emigracja.

PRL Po roku 1946 bank zajął się obsługą międzynarodowych operacji finansowych prowadzonych przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Z jego pomocą Polacy na emigracji mogli wspierać swoje rodziny za żelazną kurtyną. W 1968 minister finansów zezwolił na zakładanie w Banku Pekao rachunków „dewizowych” dla osób fizycznychpracujących za granicą. Monopol na ich prowadzenie Pekao utracił dopiero w 1989 r. W latach 70. rachunki walutowe w Pekao zostały podzielone na trzy kategorie: konta A dla osób wpłacających waluty o udokumentowanym pochodzeniu, konta B dla wpłat o nieudokumentowanym pochodzeniu, i konta C dla cudzoziemców. Środków z kont B nie można było legalnie wywozić za granicę, jednak już w 1976 roku uprawnienia kont A i B zostały zrównane. W 1974 roku w banku zarejestrowano około 91 tys. rachunków „walutowych” na których zdeponowano 52,5 mln dol. W 1979 roku na prawie milionie kont znajdowało się 437,7 mln. dolarów zaś pod koniec lat 80. łączna wartość rachunków dewizowych wynosiła 3,3 mld dol. Znacznie wcześniej, bo już w 1960 r. bank rozpoczął emisję własnych „bonów towarowych PeKaO” nominowanych w dolarach amerykańskich. Początkowo za bony te (jak również bezpośrednio za waluty wymienialne wpłacane w krajowych i zagranicznych przedstawicielstwach banku) można było kupować zarówno zagraniczne, jak i deficytowe towary krajowe w sieci sprzedaży dewizowej prowadzonej bezpośrednio przez PeKaO SA. W ofercie banku dla klientów indywidualnych znajdowała się różnorodna gama towarów obejmująca m.in. artykuły spożywcze (na czele z szynką „Krakus” i zachodnią gumą do żucia), alkohole, kosmetyki, tkaniny, sprzęt AGD, rowery, motory, samochody, ciężarówki, ciągniki, maszyny rolnicze, opał, materiały budowlane, urządzenia instalacyjno-sanitarne, a także mieszkania i meble. Ta sieć sprzedaży detalicznej została wraz z utworzeniem w 1972 przedsiębiorstwa „eksportu wewnętrznego” Pewex wyprowadzona ze struktur banku.

Po 1989 Po powrocie do gospodarki rynkowej w 1989 roku, Bank Pekao rozpoczął realizowanie strategii rozwoju banku uniwersalnego z ofertą bankowości detalicznej, korporacyjnej i inwestycyjnej. Był też odpowiedzialny za stworzenie pierwszego w powojennej Polsce biura maklerskiego, które swoją działalność rozpoczęło 1 marca 1991 roku i wprowadzało na giełdę pierwsze prywatyzowane spółki. W Pekao wydano również pierwszą kartę kredytową w Polsce. Dostawał ją klient, który złożył w skarbcu depozyt 20 000 dolarów w gotówce. W lipcu roku 1996 rząd, chcąc zwiększyć wartość banku przed planowaną prywatyzacją, zdecydował o utworzeniu Grupy Pekao SA. Poza bankiem Pekao SA w jej skład weszły: Bank Depozytowo-Kredytowy SA z Lublina, Powszechny Bank Gospodarczy SA z Łodzi oraz Pomorski Bank Kredytowy SA ze Szczecina (należały one do tzw. komercyjnej dziewiątki, czyli banków wydzielonych ze struktur Narodowego Banku Polskiego w lutym 1989). W 1997 r. nowym, wspólnym logo grupy stał się charakterystyczny żubr. W 1998 r. banki Grupy Pekao SA rozpoczęły łączenie, zakończone 1 stycznia 1999 r. W czerwcu 1998 rozpoczęła się prywatyzacja Pekao SA, kiedy Skarb Państwa sprzedał w ofercie publicznej 15% akcji Banku. Debiut Pekao SA na GPW nastąpił 30 czerwca 1998. W połowie 1998 roku akcjonariuszem Banku został Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, który objął nową emisję akcji wartości 100 mln dol., tj. 5,29% kapitału.

Pekao w grupie UniCredit W 1999 Ministerstwo Skarbu Państwa wybrało na inwestora strategicznego włosko-niemieckie konsorcjum UniCredito Italiano S.p.A. i Allianz AG, które 3 sierpnia 1999 r. objęło pakiet 52,09% akcji banku. Tym samym Pekao SA stał się członkiem międzynarodowej grupy bankowej UniCredito Italiano (UCI). UCI zapłaciło za bank 1 mld dolarów (wówczas 3,93 mld złotych). W roku 2005 UniCredito połączył się z HypoVereinsbank, posiadającym pakiet kontrolny Banku BPH. W marcu 2006 roku UniCredito wystąpił o prawo głosu z akcji BPH, aby móc dokonać fuzji BPH oraz Pekao. Po kilkumiesięcznym sporze między głównym właścicielem a polskim rządem i ostrzeżeniach Komisji Europejskiej niewyrażającej zgody na zablokowanie fuzji w Polsce, polski rząd 5 kwietnia 2006 parafował, a 19 kwietnia podpisał umowę z UniCredito, w której wyraził zgodę na fuzję pod pewnymi warunkami, m.in. odsprzedaży 200 oddziałów BPH. Do przeprowadzenia podziału Banku BPH i przyłączenia jego wydzielonej większej części do Pekao niezbędna była zmiana w polskim prawie bankowym, co stało się 19 października 2006 r. 3 października 2007 r. Komisja Nadzoru Bankowego wyraziła zgodę na podział BPH i przyłączenie jego wydzielonej części do Pekao. Tym samym 30 listopada mogło dojść do planowanej fuzji. W jej wyniku wszyscy klienci korporacyjni BPH stali się klientami nowego Banku Pekao SA. Przeniesienie oddziałów z banku BPH do Pekao w 2007 roku wiązało się z koniecznością dokonania istotnych zmian w systemie informatycznym. W tym czasie zmieniona została numeracja rachunków prowadzonych w oddziałach, które weszły do Pekao. Od 2009 roku centrala banku znajduje się w Lipowy Office Park w Warszawie, gdzie zebrano wszystkie jednostki, dotychczas mieszczące się w różnych lokalizacjach. W listopadzie 2009 roku, po ponad 6 latach pracy, Jan Krzysztof Bielecki złożył rezygnację ze stanowiska prezesa zarządu oraz ze wszystkich zajmowanych stanowisk w Grupie UniCredit i jej spółkach zależnych. Zakończył urzędowanie w styczniu 2010. Nowym prezesem zarządu została Alicja Kornasiewicz, którą Rada Nadzorcza banku powołała 13 stycznia 2010 r. Do czasu uzyskania zgody KNF, Kornasiewicz była członkiem zarządu pełniącym obowiązki prezesa zarządu, a w tym czasie obowiązki prezesa banku pełnił Luigi Lovaglio, dyrektor generalny i I wiceprezes Pekao. 19 lipca 2011 r. Komisja Nadzoru Finansowego jednogłośnie wyraziła zgodę na powołanie Luigi Lovaglio na funkcję prezesa zarządu banku Pekao. W czerwcu 2012 r. ogłoszono rebranding banku. Nowe barwy Pekao to biała „jedynka” na czerwonym tle (logo grupy UniCredit). Pierwsze oddziały z nowym oznakowaniem zostały odsłonięte 8 czerwca wraz z rozpoczęciem UEFA EURO 2012, którego bank był sponsorem. W roku 2013 Bank Pekao wprowadził system płatności i akceptacji płatności mobilnych PeoPay. W roku 2014 decyzją Komisji Nadzoru Finansowego Bank Pekao przejął SKOK Kopernik. W 2014 roku Komisja Nadzoru Finansowego przeprowadziła testy warunków skrajnych oraz przegląd jakości aktywów banków w Polsce. Bank Pekao SA został uznany przez KNF za najlepiej skapitalizowany bank w sektorze.

Pekao w Grupie PZU i tzw. "repolonizacja" W 2016 roku akcje banku posiadane przez UniCredit zostały wystawione na sprzedaż za kwotę 3,5 mld euro. Pod koniec 2016 ogłoszono, że Powszechny Zakład Ubezpieczeń i Polski Fundusz Rozwoju zakupią 32,8 proc. akcji Banku Pekao za łączną kwotę 10,6 mld złotych, co jest krotnością ceny zakupu przez UniCredit (bez uwzględnienia kosztów przejęcia Hypovereinsbank i oddziałów BPH). Za ponad 15 lat (lata 2001-2015) UniCredit z tytułu posiadania akcji banku uzyskał 11,7 mld zł z dywidend (dywidenda łączna od 2001 do 2015 wyniosła 22,1 mld zł), zaś dzięki sprzedaży małych pakietów akcji Pekao uzyskał przychód wysokości kilku kolejnych miliardów złotych. 7 czerwca 2017 roku transakcja została sfinalizowana. Nastąpił rebranding i powrót Banku do charakterystycznego logo z żubrem.

(https://pl.wikipedia.org/wiki/Bank_Polska_Kasa_Opieki)